Nog maar net bekomen van het EK in Frankrijk of het vizier moest alweer de andere kant op richting het WK in Engeland. Dit heeft alles te maken met de Olympische Spelen die in augustus plaats vinden en dat voor die tijd deze belangrijke wedstrijden verreden moesten zijn. We vertrokken maandagochtend rond 6.45 uur. Na 4,5 uur rijden en een file bij Antwerpen, kwamen we nog net op het nippertje in Calais aan om de boot naar Dover te halen. Anderhalf uur later waren we op Engels grond en moesten we eraan denken om links te rijden. Op de snelweg gaf dat geen problemen, later in de binnenlanden was het wel eens hylarisch op de weg…vooral de rotondes brachten pa wel eens aan het zweten! Uiteindelijk vonden we ons hotel, het Jury’s Inn. Sjiek hotelletje, vijf minuten lopen van de baan, mooie kamer met goede bedden, op de tiende verdieping met airco. We konden het daar goed uithouden, het ontbijt was elke morgen (met name voor Mike) weer een feestje. Croissantjes, yogurt met rode vruchten, vers fruit, spek en eieren, warme aardappelkoekjes en saucijsjes voor de liefhebber. Tussen de middag verschansten we ons buiten op een gezellig plein met vrolijke fonteintjes aan een gezond stokbroodje, zoals veel mensen daar deden. Het avondmenu bestond veelal uit sportersvoeding: rijst met saus en spaghetti. In ieder geval geen vettigheid dat me de volgende dag op zou breken.

Op dinsdag en woensdag kon er door de Nederlanders van 11.00 tot 12.15 uur getraind worden op de baan. In een soort van Ahoy stadion hadden ze een schitterende baan neergelegd, en deze reed ook nog goed! De organisatie had het top voor elkaar. Donderdag mocht de jeugd tot 14 jaar hun wedstrijd rijden en vrijdag de sportklasse, leeftijd 17 jaar en ouder. Hier heb ik goed opgelet en dingen opgepikt die ik zelf de volgende dag zou kunnen gebruiken tijdens mijn eigen wedstrijd. Zaterdag was het D-day, vanaf 11.00 uur kon ik trainen en warmrijden, om 12.30 uur begon de wedstrijd voor de 15 en 16 jarigen. Ik voelde lichte spanning opkomen en probeerde te denken aan wat John tegen me had gezegd: niet kijken wie er naast je staat maar je eigen wedstrijd rijden! Dat lukte niet meer toen er een knaap uit de USA naast me kwam staan die een kop groter was dan ik… Toch kwam ik de manches door met 4-3-4 en kon meteen aansluiten voor de 1/8 finale. Ik zat daar bij de wereldkampioen en de nr 2 van vorig jaar in de bak, maaruhh… oh ja,niet opzij kijken, je eigen wedstrijd rijden! Het starthek viel een luttele seconde eerder dan ik vermoedde waardoor ik net een slag te laat weg was. Kon nog wel goed meekomen tot aan de eerste bocht, daar werd het dringen met z’n allen tegelijk. Een rijder kwam te vallen en ik zag dat pas toen ik erover heen rolde…te laat. De jongen die wat achterin bleef hangen bij de start, wist er wel mooi omheen te sturen en ging in vierde positie achter de rest aan…dat had ‘ie goed bekeken. Daar lag ik, einde WK oefening. Een geschaafde knie hield ik er aan over en een illusie armer. De rest van de wedstrijd kon ik vanaf de tribune gaan bekijken, op zich ook geen straf trouwens. Het was een spannende race met uiteindelijk 1 Nederlander in de finale. Enne… de knaap uit de USA waar ik eerst naast stond werd wederom wereldkampioen he…! ’s Avonds was ook de finale van de elite rijders, de top van de sport en erg mooi om naar te kijken. De laatste nacht heb ik rustig door geslapen was de volgende morgen niet eens brak.

Zondag na het ontbijt zijn we weer vertrokken uit het hotel. Boot een uur te vroeg genomen (maar dat mocht) en kwamen ’s avonds om 22.45 uur weer thuis aan. Terugkijkend op het WK vond ik het een erg leuke ervaring, vond het alleen jammer dat ik niet iets verder ben gekomen. Weet wel waar mijn tekortkomingen liggen, en zal hier ook in worden begeleid. Komende 3 weken hebben we rust. Daarna wordt de training met de talentengroep op zaterdag in Klazienaveen weer wekelijks opgepakt en gaan we ons sterk maken voor het nieuwe seizoen.

Het indoor EK is achter de rug, positief gezien heb ik niet verkeerd gereden maar moest ik in de kwartfinale helaas afhaken terwijl ik op een halve finale gehoopt had. Woensdag en donderdag konden we samen met Duitsland een paar rondjes trainen.

Vrijdag was de wedstrijd voor de Cruisers, daar zagen we al dat de baan glad was in de bochten. Zaterdag gingen we de wedstrijd van de jeugd t/m 14 jaar bekijken, wat een drama was het. Veel goede rijders die voorop reden gleden een voor een uit in de bochten en vielen over elkaar heen. Het publiek in de hal (veel Fransen) ging enorm over de zeik en begonnen steeds harder te joelen. Ik kneep hem al wel een beetje om zondag te gaan rijden en sliep daar niet beter van. Gelukkig kwam de wedstrijdleiding in actie en bedacht zich om de bochten te gaan bedekken met vloerkleden zodat het uitglijden verholpen was. Dat scheelde wel een stuk en daarmee werd ik iets geruster. Zondagochtend konden we om 8.00 uur trainen, 2 rondjes. In deze training ging ik op het 2e stuk ook nog te ver op het achterwiel en klapte achterover. Mijn voet bleef in het pedaal zitten en dat voelde een beetje pijnlijk. Toch maar verder getraind want ik zag er behalve wat schaafwondjes niet veel aan. De wedstrijd begon om 9.20 uur, ik had er echt zin in.

De eerste manche was mijn start redelijk en kon goed volgen, ik werd 4e maar voelde dat er meer in zat. In manche 2 was ik heel goed weg van de plank , wist hole shot te pakken en te winnen. Dat bedoelde ik! De 3e manche wilde ik dit wederom zo doen, maar doordat ik erg geconcentreerd was en ik op iets reageerde achter mij, ging ik te vroeg weg en duikelde over het hek. 3 tellen later viel het hek en ging de rest er vandoor, ik krabbelde weer op en reed m’n rondje uit, werd 7e maar was toch nog door naar de kwartfinale. Mijn voet bleef pijnlijk, werd wat stijf en belemmerde de eerste slagen bij het wegtrappen behoorlijk. Ik moest vanaf plek 8 starten aan het hek in de kwartfinale, niet meest geschikte plek maar ik had geen andere keus. Mijn start was niet geweldig en kwam ook al meteen in de achterhoede te rijden en daarmee was het EK voor mij gedaan. Na een rit van zo’n 7 uur kwamen rond 23.00 uur thuis en ben ik na een warme douche fijn gaan slapen. En nu weer voor uit kijken naar 26 mei, het WK in Birmingham Engeland, de laatste grote wedstrijd. Goed uitrusten en voorbereiden en dan zien hoe we dan uitkomen.